Jest ze mną od świąt, kiedy to padł mój stary Łucznik - którego dostałam od mojego ś.p. taty, jeszcze studentką będąc, a więc wieki temu.
Jakoś tak potrzebowałam czasu, aby Marylkę uruchomić. Musiałam dojrzeć do tego czynu ;) No i dojrzałam. Dzisiaj w końcu wystawiłam ją na biurko i zaczęłam próbować. Pierwsze próby były zdecydowanie zadowalające.
Ciekawe co my razem z Marylką wymodzimy? Bo ja tak naprawdę to szyjąca specjalnie nie jestem. Mam na swoim koncie jakieś trzy bluzki, jedną kurtkę i dwie sukienki. Poza tym to zasłony w pokoju dziennym, i trochę podszyć prostych. Koniec! Oto urobek całego mojego życia. A jeszcze uszyłam mojej córci śpiworek w kształcie słonika, gdy była jeszcze niemowlęciem. Ale córcia teraz już zdaje maturę, więc było to naprawdę bardzo dawno temu. Ale i tak uważam, że maszyna powinna być w każdym domu - może dlatego, że w moim rodzinnym domu zawsze maszyna była. Taki stary, zabytkowy Łucznik na żeliwnych nogach.
Wiem, że moja mama gdzieś tą maszynę smarowała, ale powiem szczerze nie mam pojęcia gdzie się wlewa smar w moją Marylkę, a podobno trzeba. Być może z braku smaru mój Łucznik szlag trafił, bo przyznam się, że nigdy go nie posmarowałam. Nawet mi to do głowy nie przyszło. Niestety instrukcja do maszyny na temat smarowania milczy jak zaklęta, chociaż buteleczkę smaru dołożyli. Wie ktoś jak to trzeba zrobić i jak często?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz